معرفی ارز دیجیتال مانرو

شاید امروزه مقوله ارز دیجیتالی بسیار داغ و بحث بر انگیز باشد و خیلی ها شاید بخواهند در مورد ارز دیجتالی اطلاعاتی بدست بیاوردند. همانطور که قبلا گفته شده است، ارز های دیجیتالی تنوع زیادی دارد و ممکن است برای خیلی ها گمراه کننده باشد. یکی از ارز های دیجیتالی که اخیرا ساخته شده است، ارز دیجیتال یا ارزرمزی مانرو (Monero) نام دارد.

اما آیا فرقی بین مانرو یا سایر ارز های دیجیتالی وجود دارد؟ آیا می توان مانند سایر ارز های رمزی به استخراج آن پرداخت؟ فرق آن با بیت کوین چیست؟. این ها سوالاتی است که هر فردی در زمان شنیدن ارز رمزی از خود می پرسد و می خواهد بداند چه فرقی با سایر ارز رمزی ها وجود دارد. مانرو نیز همانند بیت کوین یا سایر ارز های رمزی قابل استخراج و معامله می باشد.

ما در این مقاله به صورت کامل ارز دیجیتال مانرو را برای شما توضیح می دهیم.

 

مانرو (Monero) چیست؟

اگر بخواهیم ارز رمزی مانرو رو تعریف کنیم، می توان از تعریف زیر استفاده نمود:

“مانرو یک ارز رمزی (Cryptocurrency) متن باز می باشد که در آوریل 2014 تولید شد. این ارز رمزی خاصیت جا به جایی، حریم خصوصی و غیر متمرکز را دارا می باشد. این ارز رمزی از پایگاه داده عمومی یا دفتر عمومی نامعلوم استفاده می کند که هرکس خارج از سرور مانرو باشد نمی تواند آن را ردیابی کند.”

اکثریت ارز های رمزی به صورت متن باز می باشد و شاید برای خیلی ها سوال شود که آیا ارز های رمزی قابل اعتماد هستند؟. به صورت کلی باید گفت که خود ارز های رمزی کاملا امن هستند و نمی توان آن ها را ردیابی یا هک کرد و این موضوع باعث شده که تمامی ارز های رمزی برای کاربران قابل دسترسی باشد. اما به دلیل آنکه هیچ دولتی یا بانکی، ارز های رمزی را به صورت رسمی شناسایی و قبول نکرده است، باعث شده که بستر جرم برای افراد ناشایست فراهم شود.

یکی دیگر از ویژگی های مانرو این است که از دفتر عمومی (Public Ledger) یا پایگاه عمومی استفاده نمی کند. این بدین معناست که فرستنده و گیرنده معلوم نیستند و هویت آن ها هیچ وقت فاش نمی شود. این موضوع می تواند به هم خوب تلقی شود و هم بد؛ زیرا ممکن است این ارز رمزی برای کارهای غیر قانونی استفاده گردد. از طرفی همانطور که بیت کوین به صورت غیر متمرکز است، مانرو نیز به همین صورت عمل می کند. غیر متمرکز یعنی توسط دولت یا بانک کنترل و مدیریت نمی شود و این افراد هستند که آن ها را به دست می گیرند و کنترل می کنند.

 

ساختار و معماری مانرو

 

بسیاری از ارز های رمزی موجود در دنیا از پروتکل یکسان استفاده می کنند و اکثرا برگرفته از بیت کوین هستند، اما ارز رمزی مانرو از پروتوکل CryptoNote استفاده می کند. این پروتکل تفاوت هایی با سایر الگوریتم های معمول دارد و دلیل آن هم این است که در بخش امنیت و حریم خصوصی آن، از الگوریتم های متفاوتی استفاده شده است.

حریم خصوصی و امنیت

الگوریتمی که در ساختار و معماری مانرو استفاده شده است، “CryptoNight proof-of-work Hash” نام دارد. اما این الگوریتم چه تفاوتی با سایر الگوریتم ها دارد؟. برای امن سازی یک سری کد ها یا هر چیز دیچیتالی دیگر، معمولا از کلید های عمومی و خصوصی استفاده می شود و این موضوع تقریبا در تمام بخش های فضای دیجیتال قابل استفاده است. مانرو برای امنیت خود و کاربرانش، تلاش کرده تا کلید عمومی و خصوصی کاربران را ترکیب کند و یک کلید غیر قابل شناسایی بسازد. این موضوع باعث می شود تا در بلاک چین مانرو، هیچ اطلاعاتی ذخیره نگردد و اطلاعات کاربران، اعم از فرستنده و گیرنده، فاش نشود.

این موضوع شاید برای کسانی که ترس از فاش شدن اطلاعات شخصیشان دارد حائز اهمیت باشد زیرا می تواند در حفظ هویتشان موثر باشد. اما این خود می تواند به عنوان بستر جرم نیز عمل کند، به طوری که ممکن است خیلی ها از آن برای پولشویی یا حمایت از تروریسم و جنایت کار ها سوء استفاده کنند.

استخراج

همانطور که نوع ساختار امنیت مانرو با سایر ارز های دیجیتالی متفاوت است، استخراج آن نیز کمی متفاوت تر از سایر ارز ها می باشد. البته باید گفت که می توان ارز رمزی مانرو را استخراج نمود و این کار را می توان توسط کامپوتر ها یا سخت افزار هایی متوسط و قوی انجام داد.

 

تاریخچه

ارز دیجیتالی مانرو در ابتدا به این اسم نبود و نام دیگری را برای خود داشت. در سال 2014 مجمعی به نام BitcoinTalk برگزار شد و در این مجمع، ارز دیجیتالی ای به نام BitMonero به دنیا معرفی شد. اما این ارز دیجیتالی توسط طرفداران و سرمایه گذاران توجه زیادی را به خود جذب نکرد و این موضوع باعث شد که بعد از چند ماه، به طور کامل این ارز دیجیتالی سقوط شدیدی کند و از فضای دیجیتال حذف شود، و تمام سازندگان و توسعه دهندگان این ارز رمزی نیز کار خود را متوقف کردند.

اما این پایان موضوع نبود و بعد از آن، یک گروهی تصمیم گرفتند تا پروژه را در دست خود بگیرند و آن را دوباره توسعه دهند. بعد از 5 روز، آن گروه تصمیم به تغییر نام ارز دیجیتالی BitMonero گرفتند و اسم آن را به Monero تغییر دادند. ولی تغییرات فقط مختص نام نبود، بلکه بخش امنیت آن نیز دچار تغییرات عمده مثبتی شد و باعث شد که خیلی ها به آن اعتماد کنند. پس از آنکه دوباره به بازار عرضه شد، توانست سهم زیادی را به خود جذب کند و ارزش آن به طور فزاینده ای افزایش یافت.

 

 

البته بعد از آنکه ارزش آن در سال 2016 به 116 دلار رسید، خیلی از گروه های موجود در Dark Web تصمیم به فروش اسلح یا مواد مخدر در ازای مانرو کردند که باعث شد پلیس ایالات متحده وارد موضوع شود و این گروهک ها را ردیابی و دستگیر کند. برای مثال در سال 2017 یک سری سایت ایجاد شد مبنی بر گرفتن پول از افراد برای سرمایه گذاری یا استخراج مانرو، اما این سایت ها همگی تقلبی بودند و یک سری خدمات تقلبی به افراد ارائه می دادند.

 

تفاوت با بیت کوین

 

همانطور که قبلا گفته شد، هم بیت کوین و هم مانرو ارز های دیجیتالی می باشند ولی به قطع یقین با یکدیگر متفاوت می باشند. در سال 2009 فردی به نام ساتوشی ناکاموتو تصمیم به ساخت اولین ارز رمزی که بیت کوین بود کرد و تا به امروز این ارز رمزی از همه ارزهای دیجیتالی با ارزش تر است، ولی مانرو بعد از 5 سال توسط گروهی از Developer ها ساخته شد. با اینکه مانرو نتوانست اندازه بیت کوین رشد سریع و زیادی را داشته باشد ولی در سال 2016 توانست نسبت به تمام ارز های دیجیتالی دیگر، بیشترین رشد را داشته باشد.

بیت کوین و مانرو هر دو ارز دیجیتالی یا ارز رمزی می باشند و هر دو از پروتکل یکسانی استفاده می کنند، اما بیت کوین قابل دریابی می باشد، یعنی هر کسی که دارای بیت کوین باشد، اطلاعاتش در بلاک چین یا پایگاه داده عمومی ذخیره می گردد و به راحتی می توان جلوی سوء استفاده ها را گرفت. اما مانرو به این شکل عمل نمی کند و بخاطر نوع الگوریتم آن، غیر قابل ردیابی است. این موضوع همانور که بالاتر گفته شد، شاید بتواند حریم خصوصی افراد را حفظ کند، ولی می تواند بستر جرم را برای افراد ناشایست فراهم سازد.

و در آخر، استخراج بیت کوین در دو حالت Pool (استخر) یا ASIC miners صورت پذیر است. اما برای مانرو، فقط کافیست از CPU یا GPU کامپیوتر یا دستگاه خود استفاده نمایید و به استخراج مانرو بپردازید.

 

ارز های دیجیتالی تنوع زیادی دارند و مانرو نیز جز یکی از این خانواده بزرگ می باشد. این ارز رمزی را مانند سایر ارز ها می توان بدست آورد و به مبادله آن پرداخت. اما قبل از معامله آن با افراد، بهتر است بدانیم طرف مقابل کیست تا مورد سوء استفاده قرار نگیریم.