معرفی، تاریخچه و کاربرد های زبان نشانه گذاری HTML
زبان نشانه گذاری ابر متنی HTML یا همان HyperText Markup Language زبانی استاندارد برای نشانه گذاری و ایجاد صفحات وب و بسیاری برنامه‌های کاربردی وب است. با استفاده از جاوا اسکریپت و Cascading Style Sheets یا همان CSS، می‌توان این فرم های HTML را با فناوری‌های سه بعدی و اساسی برای صفحه‌های وب ساخت. مرورگرهای وب، صفحاتی که با HTML ساخته شده‌اند را از سرور وب و یا ذخیره‌ساز محلی دریافت می‌کنند و به صفحات وب چند رسانه‌ای تبدیل می‌کنند. HTML یک صفحه وب را توصیف می‌کند و با کمک CSS کدهایی برای زیباسازی ظاهری وب سایت تولید می‌کند.
تاریخچه توسعه HyperText Markup Language
در سال یک فیزیکدان به نام تیم برنرزلی سیستمی را طراحی کرد تا محققان بتوانند به صورت مشترک از داده‌های علمی استفاده کنند. تیم برنرزلی در CERN (یک سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای و بزرگ‌ترین آزمایشگاه فیزیک ذره‌ای جهان) همکاری داشت و به تحقیقات خود در زمینه‌های کامپیوتری می‌پرداخت. تیم در سال ، ENQUIRE را طراحی کرد. ENQUIRE در واقع یک سیستم ابرمتنی بود که قابلیت به اشتراک گذاشتن اطلاعات و داده‌ها را داشت. تیم از این سیستم اشتراک برای انجام کارهای شخصی خود استفاده می‌کرد. در سال‌های بعد آن را گسترش داد و آن را شبکه وب نامید.
او در سال پیشنهاد و طرح خود را در قالب یک سیستم ابرمتن مبتنی بر اینترنت طراحی کرد. او یک نوع خاص از HTML را طرح‌ریزی کرد و در انتهای سال نسخه جستجوگر و نرم‌افزار سرور آن را نوشت. برنرزلی به کمک یک مهندس سیستم‌های اطلاعاتی به نام Rabert Cailliau (رابرت هم با CERN همکاری داشت) یک سرمایه‌گذاری مشترک انجام دادند و پروژه را راه‌اندازی کردند. ولی این پروژه توسط CERN به صورت رسمی پیگیری و حمایت نشد. در یادداشت‌های شخصی برنرزلی در سال ، اشاره شده که کارهای اولیه ابرمتن انجام شده است.
نسخه اولیه HTML برای اولین بار در سال روی اینترنت قرار گرفت. نسخه‌های اولیه آن “HTML Tags” نام گرفته بود که 18 عنصر و تگ شامل عناصر اولیه و طراحی‌های ساده‌ای از HTML را در برمی‌گرفت. این نسخه اولیه، زبانی بر پایه SGML بود (برای هر سند HTML یک DTD وجود دارد). 11 مورد از مؤلفه‌های به کار رفته در پروژه CERN در HTML 4 نیز، وجود دارد.
این زبان برای تحلیل و نوشتن متون تصاویر و غیره روی صفحات و مرورگرهای وب مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر کدام از ساختارهای HTML دارای ویژگی‌هایی هستند که در جستجوگر تعریف شده‌اند. این ویژگی‌ها را توسط CSS می‌توان تغییر داد و یا افزایش داد و ویژگی‌های بیشتری به کار برد. زبان ابرمتن HTML دارای خصوصیات و اجزایی است که در گزارش فنی ISO به شکل TR9537 ارائه شده است. روش‌های استفاده از HTML در قالب استانداردی قرار گرفته است که SGML نام دارد. SGML استانداردی برای تعیین سند یک زبان نشانه گذاری (Markup Language Document) یا مجموعه‌ای از تگ‌ها است. در ابتدای دهه ویژگی‌های اولیه ساختار زبانی HTML در SGML برای CTSS (سیستم اشتراک زمانی سازگار) تعیین شده بود.
برنرزلی HTML را به عنوان یک برنامه برای SGML مطرح کرد و نسخه پیشنهادی خود را در اواسط سال ارائه نمود. زبان نشانه‌گذاری HTML یک پیش نویس اینترنتی بود که توسط Berners- Lee و Dan Cannolly ارائه شد. HTML تعریفی برای نوع سند SGML و تعریف دستور زبان است. نسخه اولیه HTML پس از 6 ماه منقضی شد. اما این که SGML از مرورگر NCSA Mosaic به عنوان مروگر پیش فرض خود استفاده می‌کرد نشان دهنده استاندارد موفق IETF است. Dave Raggett’s از انتهای سال و با ارائه “HTML+” وارد رقابت شد. راگتز پیشنهاد کرد که می‌توان برای جدول‌ها و تصاویر از یک ساختار اجرایی استفاده کرد.
پس از این که اوایل سال ، پیش‌نویس HTML و HTML+ تمام شد، IETF یک گروه HTML کار را به کار گرفت و توانست HTML 2.0 را در سال تکمیل کند. HTML 2.0 با این قصد ساخته شد که در آینده بتوان از آن به عنوان یک ساختار استاندارد استفاده کرد.
پس از آن با حمایت‌های IETF، HTML پیشرفت‌های بسیاری داشت و مورد توجه رقیبان قرار گرفت. به کمک کنسرسیوم جهانی وب (W3C) و با حمایت این کنسرسیوم از فروشندگان نرم‌افزارهای تجاری، ویژگی‌ها و خصوصیات اولیه HTML تا سال به همان حالت باقی ماند. با این حال HTML در سال به یک استاندارد بین‌المللی (ISO/IEC15445:2000) تبدیل شد. HTML4.01 در اواخر سال انتشار یافت ولی ساختار بعدی آن در سال به صورت کامل منتشر شد. این روند ادامه داشت و در سال میلادی، HTML5 پیشرفت‌های بسیاری داشت و شکل قابل انتشار آن در سال ارائه شد.
برای معرفی نسخه HTML4.01 از دو خط کد به صورت زیر استفاده می‌شد:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC “-//W3C//DTD HTML 4.01//EN”
“http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd”>
ولی این کد در HTML5 بهینه شد و به صورت کد زیر درآمد:
<!DOCTYPE html>
در مطلب بعدی در رابطه با ساختار یک صفحه وب صحبت خواهیم کرد…
