محتویات فهرست
تاریخچه انواع کابل شبکه
اترنت در اواسط دهه 1970 توسط Robert Metcalfe و David Boggs در مرکز تحقیقاتی Palo Alto در کالیفرنیا توسعه یافت. در سال 1979 دو شرکت اینتل و DEC برای ایجاد استاندارد سیستم اترنت به Xerox پیوستند. اولین استانداردی که توسط 3 کمپانی ارائه شد به نام Ethernet Blue Book شناخته می‌شد که در سال 1980 ارائه شد که نام آن‌را استاندارد DIX قرار دادند.
این استاندارد برای سرعت 10 مگابیت در ثانیه و بر پایه یک زیرساخت کواکسیال که در سراسر ساختمان اجرا شده است و کابل های کواکسیال کوچکتر با ابعاد 2.5 متر که به ایستگاه های کاری متصل بودند تعریف شده است. کابل های کواکسیال بزرگتر معمولا زرد رنگ بودند و به عنوان Thick Ethernet یا 10BASE5 شناخته می‌شدند. چهارچوب نامگذاری در 10BASE5 به این صورت است که واژه Base به BaseBand بودن سیستم اشاره می‌کند. BaseBand از تمام پهنای باند جهت انتقال اطلاعات استفاده می‌کند برخلاف سیستم Broadband که پهنای باند را به چندین کانال تقسیم می‌کند. عدد 10 ابتدایی به معنی سرعت 10 مگابیت در ثانیه کابل و عدد 5 انتها هم به معنی این است که حداکثر طول کابل می‌تواند 500 متر باشد.
همچنین بخوانید: پچ کورد چیست ؟ تفاوت پچ کورد و کابل شبکه
در سال 1983، مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک یا همان IEEE استاندارد رسمی اترنت را منتشر کرد که با اسم IEEE 802.3 نامگذاری شد. در سال 1985 نسخه ی جدیدی از این استاندارد با کد IEEE 802.3a منتشر شد که نسخه دوم این استاندارد به شمار می رود. این نسخه ی جدید با نام Thin Ethernet یا 10BASE2 شناخته میشود که در آن حداکثر طول کابل 185 متر است اگرچه بر اساس نامگذاری و عدد 2 انتهایی باید طول کابل 200 متر باشد.
از سال 1983 استانداردهای مختلفی معرفی شده است و به لطف تکامل و رشد فناوری های جدید، اکنون سرعت کابل ها به 10 گیگابیت بر ثانیه رسیده است. هم چنین فناوری های پیشرفته ای معرفی شده‌اند که قصد دارند محدودیت های کابل های مسی و سرعت حداکثر 10 گیگابیتی آن ها را کنار بزنند.
کابل UTP ( زوج سیم بهم تابیده بدون روکش )
کابل شبکه ( UTP Unshielded twisted pair ) به طور قطع محبوب ترین و پر استفاده ترین نوع کابل در سراسر جهان است. کابل شبکه UTP نه تنها برای شبکه، بلکه برای تلفن هم استفاده می شود (UTP-CAT1). انواع مختلفی از کابل شبکه UTP وجود دارد که بسته به نیازهای شبکه میتوان از آنها استفاده کرد. UTP-CAT6 محبوب ترین مدل در میان کابل های UTP است که به دلیل نیاز به شبکه های قابل اعتماد و سریع با کابل های کواکسیال قدیمی جایگزین شده است.
انواع کابل های شبکه UTP :
کابل های UTP به چندین مدل تقسیم می شوند که این دسته بندی بر اساس سرعت آن ها انجام شده است با این حال مشخصات این کابل ها هم با یکدیگر تفاوت می کند. در تصویر زیر انواع کابل شبکه UTP را به همراه مشخصات مشاهده می‌‌کنید.
کابل Cat1 برای تلفن استفاده میشود. این کابل قادر به انتقال ترافیک شبکه های کامپیوتری نیست و به صورت پیچ خورده طراحی نشده است. Cat1 هم چنین توسط شرکت های مخابراتی ارائه کننده خدمات یکپارچه دیجیتال و سرویس های تلفن عمومی استفاده میشود. در چنین مواردی کابل کشی بین سایت مشتری و شبکه مخابراتی با استفاده از کابل Cat1 انجام میشود.
کابل های CAT2 ،CAT3 ،CAT4 ،CAT5/5E ،CAT6 و CAT7 کابل هایی هستند که قادر به انتقال ترافیک شبکه و دیتا می‌باشند البته میتوان از آن ها برای تلفن هم بهره برد اما با توجه به هزینه ی بالا، استفاده از کابل Cat1 بسیار به صرفه تر است. کابل Cat2 عمدتاً برای شبکه های حلقه ای ( Token Ring Network ) استفاده میشود و از سرعت حداکثر 4 مگابیت پشتیبانی می‌کند. با گسترش شبکه ها و افزایش سرعت دستگاه ها، کابل Cat2 دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و به نوعی منسوخ شده است.
کابل Cat3 ،Cat4 و Cat5 از چهار جفت سیم مسی به هم تابیده تشکیل شده است. کابل شبکه Cat5 نسبت به کابل Cat3 از پیچ و تاب بیشتری در هر اینچ برخوردار است که همین امر امکان دستیابی کابل Cat5 را به سرعت و طول کابل بیشتر فراهم می‌کند. پیچش هر یک از زوج سیم ها تضمین می‌کند که هر گونه تداخل یا حذف یک سیم و بوجود آمدن مشکل برطرف شود. کابل شبکه Cat3 می‌تواند تا حداکثر سرعت 10 مگابیت در ثانیه را پشتیبانی کند در حالی که کابل شبکه Cat4 می‌تواند تا سرعت 16 مگابیت در ثانیه را ساپورت کند.
کابل محبوب Cat5 هم اکنون با کابل شبکه Cat5e جایگزین شده است که مشخصات بهتری داشته و سرعت 1 گیگابیتی را پشتیبانی می‌کند. به جز تفاوت در سرعت، این دو کابل هیچ تفاوت دیگری با هم ندارند.
کابل شبکه Cat6 در اصل برای شبکه های گیگابیتی طراحی شده است هرچند استاندارد هایی برای پشتیبانی کابل Cat5e از سرعت 1 گیگابیت وجود دارد. کابل Cat6 شبیه به کابل Cat5e است با این تفاوت که دارای فاصله ی فیزیکی بین 4 زوج سیم برای کاهش اثر الکترومغناطیسی است. Cat6 قادر به پشتیبانی از سرعت 1 گیگابیت برای طول 100 متر و سرعت 10 گیگابیت در ثانیه برای طول 55 متر است. بسیاری از زیرساخت های امروزی از کابل شبکه Cat6 بهره می‌برند با این حال اگر قصد استفاده از این نوع کابل را داشته باشید باید دقت کنید که تمام اجزای شبکه مثل پچ پنل، سوکت، پچ کورد و… از استاندارد Cat6 پشتیبانی کنند.
در سال 2009 کابل شبکه Cat6a با مشخصات بالاتر و ایمن سازی بهتر جهت جلوگیری از تداخل امواج الکترومغناطیسی معرفی شد. تفاوت این کابل با کابل Cat6 علاوه بر سرعت بالاتر، در فرکانس آن ها است به طوری که کابل Cat6 از فرکانس 250 مگاهرتز پشتیبانی می‌کند در حالی که کابل Cat6a از فرکانس 500 مگاهرتز برخوردار است.
Cat7 کابلی با پشتیبانی از سرعت 10 گیگابیت در ثانیه در طول 100 متر است. برای دستیابی به چنین مشخصاتی، کابل دارای 4 محافظ جداگانه برای 4 زوج به همراه یک شیلد کلی است که کابل را از تداخل سیگنال و تداخل الکترومغناطیسی محافظت می‌کند. با توجه به این‌که کابل Cat7 استاندارد نسبتا جدیدی است در شبکه های کمی به کار رفته است. هم چنین به دلیل برخورداری از سرعت بالای 10 گیگابیتی معمولا در زیرساخت شبکه بین سرور ها، سوئیچ شبکه و دستگاه های ذخیره سازی به کار می‌رود.
در تصویر زیر می‌توانید تفاوت انواع کابل شبکه را از نظر ظاهری و پیچیدگی زوج سیم های آن ها مشاهده نمایید. در این تصویر واضح است که هر چه شیلد و تاب زوج سیم ها افزایش یابد، پهنای باند کابل بیشتر باشد و قدرت جلوگیری از تداخل سیگنال نیز افزایش می‌یابد.
مقالات مرتبط:
