معرفی شرکت Arm – قسمت دوم

در قسمت قبلی تاریخچه کمپانی ARM خواندیم که این شرکت پس از عرضه در بازار بورس لندن و نزدک (NASDAQ) تبدیل به یک شرکت عمومی شد. در این قسمت نیز نگاهی به تاریخچه این شرکت پس از عرضه عمومی خواهیم داشت.

اواخر دهه 90، رکود دات کام و فشارهای ناشی از عرضه عمومی

اواخر دهه 90 میلادی تکنولوژی به شدت پیشرفت کرد و نوک پیکان این پیشرفت هم شرکت ARM قرار داشت. اما مشکل اصلی ARM در آن زمان اینترنت بود که باعث ظهور شرکت‌های زیادی در عرصه تکنولوژی شد که اکثرا بدهی‌های زیادی داشتند و بدون هیچگونه پیش‌بینی بازگشت سرمایه ساخته شده بودند. سهام کمپانی ARM به شدت قدرت گرفته بود. هر سهم کمپانی ارزشی حداقل برابر با 10 پوند داشت که باعث شده بود این شرکت سی‌امین شرکت در لیست 100 شرکت با ارزش باشد. ارزشگذاری بالای این کمپانی نسبت به اندازه‌ای که داشت تا زمان گسترش اینترنت دیده نشده بود.

در اوایل قرن 21 اینترنت ظهور کرد که باعث سقوط ارزش سهام این کمپانی شد. بخش تکنولوژی کمپانی سقوط کرد و ارزش سهام آن 80-90 درصد سقوط کرد. این سقوط هیچ ارتباطی به سودده بودن یا نبودن شرکت‌ها نداشت. بهترین روش برای نشان دادن این سقوط سهام نمودار درآمد جهانی نیمه‌هادی‌ها در آن سال‌ها می‌باشد.

درآمد شرکت‌های نیمه‌هادی از سال 1998 – به سقوط‌هایی که در سال‌های 2001 و 2009 رخ داده است توجه کنید.

با وجود اینکه ARM به هدف درآمدی خودش رسید و هیچگونه بدهی یا مشکل مالی را تجربه نکرد، فشار رکود را احساس کرد. افرادی که در آن زمان در کمپانی ARM کار می‌کردند این دوره را “عدم خوشحالی” می‌نامند و عقیده دارند این کمپانی در آن زمان “جای خوبی برای ماندن نبود”. افزونگی صنعتی سختی به وجود آمد اما خوشبختانه جریان در کمپانی ARM خیلی تحت تاثیر آن قرار نگرفت. ARM وارد عصر جدیدی شده بود که برای 5 سال آینده خودش یک نقشه راه شفاف داشت و یک نقشه راه بلندمدت را هم دنبال می‌کرد. در سال 2001 وارن ایست به عنوان مدیرعامل کمپانی ARM معرفی شد و رابین سکسبی نیز به عنوان رئیس این کمپانی شروع به فعالیت کرد. در این زمان ایده تبدیل ARM به معماری استاندارد پردازنده در حال تبدیل به واقعیت بود.

دوربان بلوغ کمپانی ARM از 2002 تا 2005

ریزپردازنده‌ها به اندازه‌ای کوچک شده بودند که فقط کمی از تراشه را اشغال می‌کردند. بنابراین مشکل اصلی این بود که چطور سیستم‌هایی برپایه نرم‌افزار روی یک تراشه یا تراشه SoC ساخته شوند. با وجود هزینه‌های تملک بالا و سرمایه‌گذاری‌های زیادی که برای داشتن یک معماری پردازنده اختصاصی انجام می‌شدف خیلی از شرکت‌ها تیم‌های طراحی که توانایی ساخت ریزپردازنده اختصاصی داشته باشند را نداشتند و یا ابزارهای لازم را در اختیار نداشتند. یکی از دلایل اصلی که ریزپردازنده‌ها اولین محصولاتی بودند که از مدل درآمدی لایسنس آی‌پی استفاده می‌کردند همین بود و نتیجه آن نیز این بود که ARM در SoC‌های بیشتری به خصوص در بازار رو به رشد تلفن همراه که ARM تبدیل به استاندارد این بازار شده بود دیده می‌شد.

با این وجود هسته ARM یک “Hard IP” بود و استفاده از آن در تکنولوژی‌های مختلف خیلی سخت بود. کمپانی ARM به یک هسته قابل ترکیب نیاز داشت که لایسنس آن می‌توانست به هر فردی بدون نیاز به تکنولوژی خاصی فروخته شود. در سال 2001 این کمپانی از ARM926EJ-S رونمایی کرد. این محصول با یک پایپ‌لاین 5 مرحله‌ای و MMU یکپارچه کاملا قابل ترکیب بود و سخت افزار آن نیز از افزایش سرعت جاوا و عملیات DSP نیز پشتیبانی می‌کرد. 100 تولیدکننده در سراسر دنیا لایسنس این محصول را خریداری کردند و میلیاردها عدد از آن به سرتاسر دنیا ارسال شد.

همانطور که در قسمت قبلی به آن اشاره شد، موفقیت شرکای ARM برابر با موفقیت کمپانی ARM بود. این اولین بار در طول تاریخ بود که هرکدام از کمپانی‌های شریک ARM یک رابطه همزیستی با این شرکت داشت. اینکه ARM یک کمپانی بریتانیایی است و مقر آن نیز در بریتانیا (یک زمین بی‌طرف در بازار نیمه‌هادی‌ها) قرار دارد کمک زیادی به این موضوع نموده است. ARM هیچوقت روی تعداد محدودی از شرکا متمرکز نبوده است و تا به امروز نیز صدها شریک تجاری در سراسر دنیا دارد.

 

لوگو کمپانی ARM در سال 2005

پس از سقوط دات کام کمپانی ARM نیز مانند دیگر کمپانی‌های حاضر در این صنعت درحال ریکاوری بود. با این وجود رشد پایداری داشت و ARM9 نیز به اندازه موفقیت‌آمیز بود. پس از عرضه ARM9 این کمپانی ARM9E و ARM10 را نیز به بازار عرضه کرد. ARM10 و ARM11 از لحاظ میزان مصرف انرژی و عملکرد بالا رکوردشکن بودند. در طول سه سال ARM میزان کارکنان خودش را از 400 نفر به 1300 نفر افزایش داد اما در این زمان تبدیل به یک کمپانی بالغ‌تر و باهوش‌تر شده بود و متوجه شده بودند نمی‌توانند فقط در یک عرصه به فعالیت ادامه دهند. آن‌ها تصمیم گرفته بودند محصولات خودشان را متنوع‌تر کنند تا تمام نیازهای این صنعت را رفع کنند.

عصر پردازنده‌های کورتکس (2005 تا 2012)

نسل کورتکس تنوعی بود که ARM به این صنعت وارد کرد. Cortex-A همان مسیر ARM11 را ادامه داد و برای نرم‌افزارهایی که به عملکرد خیلی خوبی نیاز داشتند ساخته شده بود. Cortex-R از سرعت بسیار بالایی برخوردار بود و برای کاربرانی که به پردازش بلادرنگ نیاز داشتند طراحی و تولید شده بود. Cortex-M نیز مصرف خیلی کمی داشت و از هسته‌های ارزان قیمتی استفاده می‌کرد که برای بازار میکروکنترلرها مناسب بود. این پردازنده‌ها به این خاطر طراحی شده بودند که بازار پردازنده‌های قوی خیلی شلوغ بود ولی توجهی به بازار میکروکنترلرهای ارزان قیمت که اتفاقا خیلی هم بزرگ است نمی‌شد و هسته‌های ARM در آن حضور نداشتند.

جدیدترین پردازنده‌های کورتکس 2015

در سال 2008 بازار تلفن‌های هوشمند با رشد عجیبی روبرو بود و نیاز به عملکرد بهتر و مصرف انرژی کمتر تبدیل به یک چالش بزرگ شده بود. حتی پردازنده‌های تک‌هسته‌ای خیلی قوی هم نمی‌توانستند این نیاز را برطرف کنند و به همین خاطر کمپانی ARM با Cortex-A9 MPCore بار دیگر پا به عرصه رقابت گذاشت. این تراشه یک پردازنده چندهسته‌ای بود که می‌توانست بهتر به نیاز کاربران مختلف گوشی‌های هوشمند پاسخ دهد. این قابلیت با معرفی پروسه ناهمگون big.LITTLE در سال 2011 بیشتر بهبود یافت. در این پروسه هر زمان که نیاز بود یک هسته قدرتمند کارایی بالایی را در اختیار کاربر قرار می‌داد و زمانی که کاربر به قدرت پردازش زیادی نیاز نداشت، از یک هسته ضعیف‌تر استفاده می‌کرد.

کمپانی ARM در حال حاضر 96 درصد سهم بازار پردازنده‌های موبایل را در اختیار دارد و به نظر نمی‌رسد که قصد عقب‌نشینی هم داشته باشد.

عصر رهبری و تنوع (2012 تا به امروز)

مدل درآمدی ARM نیز یکی دیگر از جنبه‌های جالب تاریخ است. خرید لایسنس یک درآمد از پیش تعیین شده برای ARM دارد اما وفاداری مشتری‌ها تا 5 سال بعد از خرید لایسنس هیچ درآمدی برای این کمپانی نخواهد داشت. بنابراین کمپانی ARM پردازنده‌هایی تولید می‌کند که تا 5 سال پس از فروش برای این کمپانی درآمدزا نیستند. یکی از مثال‌های این موضوع ARM7 است که دیگر توسط ARM فروخته نمی‌شود و ARM هم پشتیبانی از آن را به صورت کامل قطع کرده است اما همانطور که در نمودار زیر می‌توانید ببینید، هرساله تعداد بیشتری از این محصول ارسال می‌شود.

نمودار ارسال ARM7 تا سال 2011

 

می‌توانید در نمودار پائین هم مشاهده کنید که دستگاه‌های تولیدشده براساس معماری ARM هرساله درحال رشد هستند. در حال حاضر این تعداد سالانه 12 میلیارد دستگاه است و اخیرا از سقف 60 میلیارد سالانه هم عبور کرده است. با توجه به این آمار ARM تا سال 2020 از سقف 20 میلیارد دستگاه سالیانه عبور خواهد کرد. این عدد یک عدد باورنکردنی است و یکبار دیگر اهمیت شرکای ARM را نشان می‌دهد.

 

میزان ارسال شرکای ARM براساس گزارش شرکت در سال 2015