SSID یا اسم شبکه وایفای، به چه معنا است؟

SSID یا شناسه مجموعه سرویس (Service Set Identifier) اسم اصلی متناظر با یک شبکه محلی وایرلس  802.11 (WLAN) است (شبکه‌های خانگی و هات اسپات‌های عمومی). دستگاه‌های متقاضی (client device) از این اسم جهت شناسایی و ملحق شدن به شبکه استفاده می کنند.

برای مثال، فرض کنید می‌خواهید در مدرسه یا محل کار به یک شبکه وایرلس متصل شوید که اسم آن guestnetwork است، اما چندین شبکه دیگر نیز در دسترس می‌ینید که اسم هایی کاملاً متفاوت دارند. تمام اسم‌هایی که مشاهده می‌کنید SSID های آن شبکه‌ها هستند.

در شبکه های وایفای خانگی، روتر باند پهن (broadband) یا مودم باند پهن، SSID را ذخیره می‌کند اما به مدیریت امکان تغییر آن را می‌دهد. روترها می‌توانند با مخابره این اسم به متقاضیان وایرلس امکان پیدا کردن شبکه را بدهند.

SSID به چه شکل است؟

SSID یک رشته متنی حساس به حروف بزرگ و کوچک است که می تواند تا 32 کاراتر شامل حروف الفبا و یا اعداد باشد. با رعایت این قواعد، SSID می تواند هرچیزی باشد.

تولیدکنندگان روتر یک SSID پیش فرض را برای واحد وایفای در نظر می‌گیرند، مثل  Linksys, xfinitywifi, NETGEAR یا default. با این حال، از آنجا که SSID را می‌توان تغییر دارد، تمام شبکه های وایرلس اسامی مشابه این موارد ندارند.

دستگاه‌ها چگونه از SSID استفاده می‌کنند؟

دستگاه های وایرلس مثل موبایل و لپ تاپ، نواحی نزدیک را به دنبال شبکه‌هایی که SSID خود را مخابره می‌کنند، اسکن می‌کنند و فهرستی از اسامی را نشان می‌دهند. کاربر می‌تواند با انتخاب یک اسم از این فهرست، اتصال به آن شبکه را آغاز کند.

علاوه بر بدست آوردن اسم شبکه، اسکن وایفای مشخص می‌کند که آیا هر شبکه دارای گزینه‌های امنیتی فعال می‌باشد یا خیر.
در بیشتر موارد دستگاه شبکه امن را با نماد یک قفل کنار SSID مشخص می‌کند.

بیشتر دستگاه‌های وایرلس، شبکه های متفاوتی را که کاربر به آنها ملحق شده، به همراه تنظیمات اتصال آنها، ثبت می کنند. به ویژه، کاربر با ذخیره سازی تنظیمات برخی SSIDهای خاص در پروفایل خود، می‌تواند یک دستگاه را برای اتصال خودکار به شبکه تنظیم کند.

به عبارت دیگر، پس از اتصال، دستگاه معمولاً می‌پرسد که آیا مایل به ذخیره این شبکه یا اتصال خودکار در آینده هستید یا خیر. علاوه بر این، می‌توانید اتصال را بطور دستی حتی بدون دسترسی به شبکه تنظیم کنید (می‌توانید از راه دور به شبکه “متصل” شوید تا هنگامی که وارد محدوده شدید، دستگاه بداند چگونه متصل شود.

بیشتر روترهای وایرلس، گزینه غیرفعال سازی مخابره SSID را به عنوان ابزاری جهت بهبود ظاهری امنیت شبکه وایفای ارائه می‌دهند زیرا این گزینه از متقاضی می‌خواهد که دو عبارت را بشناسد: SSID و رمز عبور شبکه.  با این حال، اثربخشی این تکنیک، محدود است زیرا بدست آوردن SSID از عناوین بسته‌های دیتا عبوری از روتر، نسبتاً اسان است.

• اتصال به شبکه هنگامی که مخابره SSID غیرفعال است، نیازمند این است که کاربر بطور دستی پروفایلی به اسم آن شبکه همراه سایر پارامترهای اتصالی بسازد.

مسائل مرتبط با SSID

موارد زیر درباره نحوه عملکرد اسامی شبکه های وایرلس باید در نظر گرفته شوند:

• اگر شبکه ای دارای گزینه های فعال امنیت شبکه وایرلس نباشد، هرکسی تنها با دانستن SSID می‌تواند به آن وصل شود.
• استفاده از SSID پیش فرض، احتمال اینکه شبکه دیگری در نزدیکی، همین اسم را داشته باشد افزایش می‌دهد، چیزی که منجر به سردرگمی متقاضی می‌شود. هنگامی که یک دستگاه وایفای دو شبکه را یه یک اسم پیدا می‌کند، ترجیح می‌دهد به شبکه‌ای که سیگنال رادیویی قوی تری دارد، بطور خودکار متصل شود، اما این ممکن است شبکه مطلوب نباشد. در بدترین حالت، فرد ممکن است از شبکه خانگی خود، جا بماند و به شبکه همسایه که محافظت login را غیرفعال کرده، متصل شود.
• SSID انتخابی برای شبکه خانگی باید فقط شامل اطلاعات عمومی باشد. برخی اسامی غیرضروری (مثل HackMeIfYouCan یا “اگه میتونی منو هک کن”) هکرها را به انتخاب برخی شبکه‌های خانگی تحریک می کنند.
• SSID می‌تواند شامل لغات ناپسند یا پیام های رمزی باشد اما همه می توانند آن را ببینند.

مقاله های مرتبط:

مودم سیمی بخریم یا مودم وایرلس؟

تفاوت روتر، سوییچ و هاب به زبان ساده